Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, czego się spodziewałam, ale chyba jednak nie historii aż tak mało prawdopodobnej. Nie bawiłam się dobrze przede wszystkim dlatego, że nie przekonało mniej już pierwsze odkrycie detektywa. Później ten brak przekonania tylko narastał.

No i Vinkovci, a nie Vincovci! :)

Nie wiem, czego się spodziewałam, ale chyba jednak nie historii aż tak mało prawdopodobnej. Nie bawiłam się dobrze przede wszystkim dlatego, że nie przekonało mniej już pierwsze odkrycie detektywa. Później ten brak przekonania tylko narastał.

No i Vinkovci, a nie Vincovci! :)

W pewnym momencie czytając zorientowałam się, że jest to część serii. Co więcej, miałam kiedyś krótki kontakt z jej pierwszą częścią. Do której zresztą jeszcze wrócę, bo książka była świetna. Nie była idealna i w pewnym momencie miałam nawet mały kryzys obawiając się, że do końca powieści będę śledzić dwa czarne charaktery cudownie radzące sobie z przeciwieństwami losu jak gdyby tylko po to, aby ich los znowu skrzyżował się z losem głównych bohaterów. Na szczęście, nie było tak źle. Pewna irytacja mnie nie opuściła, ale autorka zadbała o to, aby mnie zaskoczyć.

Zachwyciła mnie fabuła, język, i – tak jak wiele innych osób – przemówienia Adama Pierwszego – swego rodzaju komentarz do wydarzeń opisanych we wcześniejszych rozdziałach. Z uwagą czytałam nawet pieśni i było w nich coś urokliwego. Niektóre sama bym podśpiewywała, gdybym była Ogrodniczką.

Jak dorosnę, będę jak Toby.

W pewnym momencie czytając zorientowałam się, że jest to część serii. Co więcej, miałam kiedyś krótki kontakt z jej pierwszą częścią. Do której zresztą jeszcze wrócę, bo książka była świetna. Nie była idealna i w pewnym momencie miałam nawet mały kryzys obawiając się, że do końca powieści ...

Rozwiń

Zwiń

Powrót po latach, więc i ocena będzie w pewnym sensie połączeniem moich wcześniejszych i obecnych emocji.

Nadal sporo dobrej zabawy, nadal duży zachwyt nad wrażliwością autora, nadal jedna łezka, która zakręciła się w oku. Dziś spojrzałam nieco inaczej na niektóre wątki, bardziej doceniłam magów, a nieco mniej wątek samego Billa i Renaty, ale przypuszczam, że wynika to ze sporej różnicy w czasie, jaka dzieli pierwszą i drugą lekturę.

Powrót po latach, więc i ocena będzie w pewnym sensie połączeniem moich wcześniejszych i obecnych emocji.

Nadal sporo dobrej zabawy, nadal duży zachwyt nad wrażliwością autora, nadal jedna łezka, która zakręciła się w oku. Dziś spojrzałam nieco inaczej na niektóre wątki, bardziej doceniła...

Rozwiń

Zwiń

Nawet się przez moment zastanawiałam, czy nie 8/10, ale hej… nie można zawyżać poziomu tylko dlatego, że kilka ostatnich książek fantasy, które próbowałam czytać okazywało się słabym romantasy porzucanym po 10 procentach przeczytanego tekstu.

Książka poprawna, wolna od choćby jednego momentu, w którym rozważałabym porzucenie jej na dłużej, lekka, dość przewidywalna, ale na tyle przyjemna, że te wszystkie przewidywalności są możliwe do zaakceptowania. I może być miłą odmianą dla osób, które mają trochę dość powieści, w których na pierwszy plan wysuwał się romans. Tu na pierwszym planie są klątwy… i jabłka.

Czy zostanie na dłużej w moich wspomnieniach? Niekoniecznie.

Nawet się przez moment zastanawiałam, czy nie 8/10, ale hej… nie można zawyżać poziomu tylko dlatego, że kilka ostatnich książek fantasy, które próbowałam czytać okazywało się słabym romantasy porzucanym po 10 procentach przeczytanego tekstu.

Książka poprawna, wolna od choćby jednego mome...

Rozwiń

Zwiń